Precise Positioning Service to serwis transmisji informacji w systemie GPS. W przeciwieństwie do SPS, jest on dostępny tylko dla autoryzowanych użytkowników, głównie wojskowych. Mają do niego dostęp Siły Zbrojne Stanów Zjednoczonych Ameryki, ich sojusznicy militarni oraz NATO. Autoryzację dostępu do tego systemu nadaje Departament Obrony USA. Precyzyjny Serwis Pozycyjny potrafi określić pozycję w przestrzeni trójwymiarowej z dokładnością do 16 metrów, z prawdopodobieństwem wynoszącym 50%.

Czas określany jest z dokładnością do 100 nanosekund w stosunku do czasu wzorcowego UTC. Dodatkowo wyposażony jest w kodowanie i klucze kryptograficzne, które zapewniają większe bezpieczeństwo. Do zabezpieczeń systemu PPS zalicza się Selective Availability, czyli ograniczony dostęp. Od 2000 roku to zabezpieczenie zostało wyłączone przez Prezydenta Stanów Zjednoczonych Ameryki. Polegało ono na celowym wprowadzeniu błędów do sygnałów nadawanych przez satelity.

Dzięki temu użytkownicy cywilni otrzymywali dane z o wiele niższą dokładnością, w stosunku do użytkowników autoryzowanych. Drugim zabezpieczeniem systemu PPS jest Anit-spoofing. To zabezpieczenie polega na zablokowaniu możliwości podszywania się pod sygnał PPS przez wrogie wojska. Metoda polega na zmianie kodu P, w jakim działa system PPS, na kod Y. Do odbioru kodu Y potrzebne są specjalne klucze kryptograficzne implementowane w urządzeniach przeznaczonych do nawigacji platform militarnych.

System A-S nie wpływa na działanie systemu GPS w kodzie C/A, dlatego użytkownicy cywilni nie odczuwają jego działania.